Przygotowanie stołu wigilijnego
Stół powinien być duży, by wszyscy domownicy mogli przy nim zasiąść a jedno miejsce zostało wolne. Stół nakryty białym obrusem, pod nim siano – pamiątka narodzenia Chrystusa w żłobie na sianie. Na środku stołu stawiamy jedną większa świecę. Obok świecy kładziemy Pismo święte otwarte w tym miejscu, z którego będziemy czytać Słowo Boże. Obok świecy i Pisma świętego kładziemy na talerzu opłatki. W pokoju stoi choinka wcześniej ubrana, pod nią lub obok mała szopka.
WIECZERZA WIGILIJNA
1. ZAPALENIE ŚWIECY
Ojciec, matka rodziny lub ktoś ze zgromadzonych zapala świecę i mówiąc: „Światło Chrystusa”. Wszyscy odpowiadają: „Bogu niech będą dzięki”.
2. ŚPIEW KOLĘDY, np. „Wśród nocnej ciszy ….”
3. CZYTANIE EWANGELII O NARODZENIU PANA JEZUSA (Łk 2, 1-14).
Ponad dwa tysiące lat temu przyszedł na świat Jezus Chrystus, Syn Boży, rodząc się w stajni betlejemskiej jako bezbronne Dziecię. Opowiada nam o tym Ewangelia według św. Łukasza. Stojąc, posłuchajmy z wiara, jak to czynili nasi przodkowie, słów Dobrej Nowiny opisującej najradośniejsze dla całej ludzkości wydarzenie narodzin Syna Bożego, Jezusa Chrystusa.
Słowa Ewangelii wg św. Łukasza: „W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybrali się wszyscy, aby dać się zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta dawidowego zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby dać się zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: „Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: Dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie”. I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania”.
4. WSPÓLNA MODLITWA
Po odczytaniu Ewangelii ojciec rodziny mówi:
Chrystus Pan dziś przypomina nam swoje przyjście na ziemię. Bóg stał się człowiekiem, przyszedł, by nas zjednoczyć z Ojcem w niebie oraz zjednoczyć nas ludzi w swojej miłości. Zanim weźmiemy w ręce opłatek i połamiemy się ze sobą, i z tymi którzy nam opłatek przysłali, obejmijmy modlitwa wszystkich, których chcemy dziś wspominać i być z nimi w jedności.
Jezusa Chrystusa, który przyszedł na świat, aby nas zbawić prośmy, by obdarzył nas miłością i pokojem, powtarzajmy:
Obdarz nas miłością i pokojem!
- Panie Jezu, udziel naszej rodzinie daru zgody i pojednania, szczęścia i radości
- Panie Jezu, obdarz nas szczęściem, radością, miłością i pokojem, także naszych sąsiadów, przyjaciół i znajomych
- Panie Jezu, wszystkich opuszczonych, samotnych, chorych i nieszczęśliwych, pociesz i umocnij Dobrą Nowiną Zbawienia
- Panie Jezu, obdarz, naszych zmarłych krewnych, bliskich, znajomych szczęściem i wiecznym zbawieniem
- Pozostając w ciszy przedstawmy z wiarą, Bogu nasze osobiste podziękowania, prośby a by je pobłogosławił.
Zjednoczeni w miłości, odmówmy wspólnie modlitwę, której nauczył nas Jezus Chrystus: Ojcze nasz …
5. ŻYCZENIA I DZIELENIE SIĘ OPŁATKIEM
Teraz ojciec podaje każdemu na talerzu opłatki. Każdy bierze sobie opłatek. Ojciec składa życzenia, następnie łamie się opłatkiem z matką i pozostałymi członkami rodziny. Dzieci łamią się opłatkiem najpierw z rodzicami, następnie ze starszymi osobami i miedzy sobą.
6. SPOŻYWANIE WIECZERZY WIGILIJNEJ
7. WSPÓLNE KOLĘDOWANIE
Kiedy wieczerza dobiegnie końca, śpiewamy kolędy. Nie należy włączać telewizora. Święta Narodzenia Pańskiego są również doskonała okazją, by wprowadzać dzieci w tajemnice naszej wiary, by rozmawiać z nimi na temat tego, w co i dlaczego wierzymy. Chciejmy razem śpiewać kolędy, poświęćmy czas na wspólne rozmowy.
